SYMBOLIKA GODŁA
Godło jest
wizytówką Zgromadzenia. Wyraża ono najważniejsze treści naszego życia -
duchowość i charyzmat. Ważna jest wymowa każdego elementu. Z godła wynikają
zadania jakie otrzymałyśmy od O. Honorata.
· płonące Serce - symbol miłości, który
oznacza, że serce Sercanki ma być rozpalone Bożą miłością. Ogień Ducha św. rozpala
serce miłością. Wypala to co jest słabe, grzeszne i napełnia serce Bogiem. Wzorem takiego ukochania Boga jest Serce Maryi. Wyrażają to nasze hasła: „Święte i miłościwe Serce Maryi Matki Bożej módl się za nami, aby się
serca nasze zapaliły Boską miłością, którą ty gorejesz”
· skrzyżowane na krzyżu dłonie Pana Jezusa i św. Franciszka z Asyżu - to symbol
duchowości franciszkańskiej, który przedstawia dewizę życia św. Franciszka: „Z miłości dla Twej Miłości”.
Miłość Boża objawiła się najpełniej w życiu i śmierci Jezusa na krzyżu. Św. Franciszek modlił się słowami: „Ty w pokorze wybrałeś śmierć z Miłości ku mojej miłości”
Miłość Boża objawiła się najpełniej w życiu i śmierci Jezusa na krzyżu. Św. Franciszek modlił się słowami: „Ty w pokorze wybrałeś śmierć z Miłości ku mojej miłości”
Znak ten
wyraża cel duchowości, którą żyjemy - odpowiedź miłości na miłość Boga.
Franciszek wyrażał to w słowach: „(…)Bym
umarł z miłości ku Twojej Miłości” czyli upodobnienie się do Chrystusa,
ukrzyżowanie swoich słabości, śmierć człowieka - starego, cielesnego i narodziny
człowieka nowego - duchowego.
· Serce przebite
mieczem (symbol cierpienia) - pokazuje boleść Maryi z powodu nieustannego odrzucania i obrażania Boga
przez ludzi.
O. Honorat ukazywał Serce Maryi zawsze zjednoczone z
Sercem Jezusa. Mówił: ”Cześć oddawana
Maryi nie może zatrzymywać się tylko na Jej osobie, lecz w ostatecznym celu
musi zdążać do oddawania chwały samemu Bogu”. Szczególna cześć oddawana Maryi powinna mieć ścisły związek z
Chrystusem, ponieważ „w Najświętszej
Maryi Pannie wszystko odnosi się do Chrystusa i wszystko od Niego zależy”(O.
Honorat). O tym świadczy również
nasze zawołanie „Niech będzie pochwalone
Najświętsze Serce Pana Jezusa przez Serce Matki naszej Maryi”.
Serce Maryi „sprowadziło na ziemię Jezusa” jak mawiał Honorat. Nazwał Serce
Maryi tabernakulum, w którym zamieszkało Serce Jezusa. Dlatego wszystko co
cierpiało i cierpi Serce Jezusa odczuwa również Serce Maryi. Podkreślał: „wszelkie najrozmaitsze bóle Chrystusa
godziły w Serce Maryi, co niezmiernie zwiększało Jej boleści”. Również św. Franciszek wołał: „Miłość nie jest Kochana”.
Sercanka żyjąc duchem św. Franciszka i
Serca Maryi ma zapalać oziębłe
serca miłością do Boga i przyprowadzać
je do Niego. Pokazuje to nasze zadanie „Rozniecać
w sercach ogień miłości Bożej dla przywrócenia pierwotnej gorliwości” oraz
hasło „Wezwała nas Maryja do uczczenia Serca Swego i do rozpalenia serc ludzkich
miłością Jego”. Mamy wynagradzać Bogu za swoje i innych grzechy. Matka Paula pisała: „Cieszmy się, że jest
choć jedno Serce, które kocha doskonale Boskiego Zbawcę, pojmuje tajemnice Jego
Najświętszego Serca, podziela i łagodzi Jego boleść. To Serce Przenajświętszej
naszej Matki Maryi. Prośmy Maryję w imię miłości jaką Jezus napełnił Jej Serce
ku nam, aby nas nauczyć jak mamy Synowi Jej płacić miłością za miłość” oraz „…na to
wezwanie Najświętszej swej Matki, Córki Jej Serca…..otoczą serce Tej Matki
Miłosierdzia, aby nigdy to Serce nie było bez pociechy, jak nigdy nie jest bez
smutku, aby wciąż wznosiło się błaganie do Najczystszego Serca Maryi, tak jak
wciąż się wznosi ku Niemu obraza Boża”
- napis „Serce
Maryi ucieczką naszą” - do Maryi mamy się uciekać jako do „Ucieczki
grzeszników” aby powierzyć Jej siebie i wszystkich grzeszników. Honorat
zwracał się do Maryi „Matko ratuj
grzeszników”. Miłość
macierzyńska Maryi nie zapomina o człowieku grzesznym. Jest Ona pomostem
między Chrystusem, a człowiekiem. opr. s. Agnieszka K. CSM